Ooit liet God de mens toe in het paradijs
Om hem er enige tijd later weer uit te verdrijven
Sindsdien leeft de mens in ballingschap
Niet meer in staat de herinnering aan die voorgoed onbereikbare toestand van geluk en ongeschondenheid uit te bannen
Creatief als altijd – was dat al niet de oorzaak van de verbanning? – scherpt de mens aan dit ongeluk een van zijn mooiste emoties; het verlangen
En een van zijn vruchtbaarste; nieuwsgierigheid naar het nieuwe.
En misschien wel zijn hardnekkigste; de koppige onwil zich neer te leggen bij wat onontkoombaar schijnt.
En zo blijft het paradijs vanuit de verte in zicht.
Op zoek naar de contouren van het aardse paradijs
Over verlies, verlangen, vervulling en verwachting.