UNIEK

UNIEK

Soms, als de muizenissen in mijn kop
de overhand gaan krijgen, zoek ik de zoute zeelucht op
om al het zwarte te verdrijven.
Ik inhaleer de lucht van 't zoute water,
het donker in mijn hoofd verdwijnt, weg is die kater
dan gaat er een sluier voor mijn ogen weg, 'k geniet
weer van het mooie dat de schepping biedt.

Daar vaart een schip, haar masten wijzen
naar 't zwerk dat naar de einder vlucht.
Zeemeeuwen krijsen, zwevend in de blauwe lucht.
Duizenden schelpen in het zand,
door de zee hierheen gebracht.
Ik neem er eentje in mijn hand
en wordt getroffen door de pracht.

Ik zoek, maar vind geen tweede schelp
van dezelfde vorm en tint
en opeens weet ik heel zeker
dat ik geen twee dezelfde vind!

Geen zebra's met dezelfde strepen,
geen dier, geen bloemen, groot of klein;
Ze zijn allemaal verschillend,
geen twee die dezelfde zijn.

En zo ben ik, een van miljoenen,
uniek, als uniek mens gemaakt.
Ik mag mijn leven leven, mijn doelen stellen.
Gelukkig, ik zie de zon weer schijnen; dit scheepje wordt niet meer gekraakt!

Bewerking van een gedicht van Aad van der Klooster, uit 'een kruimel van de tafel'.